De klimaatstrategie van de Europese Commissie: geen bestaanszekerheid nu, geen bestaanszekerheid later
Artikel Ernst Hobma en Hans Stegeman, Triodos Bank
Doelen worden papieren tijgers als ze niet in de praktijk haalbaar zijn. En als zélfs die papieren tijgers niet ambitieus genoeg zijn, dan kunnen ze direct in de prullenbak. Dat is hoe Ernst Hobma en Hans Stegeman de doelen zien die de Europese Commissie stelt voor 2040 om klimaatverandering tegen te gaan. Het plan is onvoldoende ambitieus doordat de EC aanstuurt op een EU die het ‘eerlijke deel’ aan broeikasbudget ruimschoots overschrijdt. Het plan is niet realistisch omdat de doelen van de EC zich richten op veranderingen aan de productiekant van de economie, uitgaat van technologie die onbewezen is en niet de daarbij benodigde verandering in consumptie en gedrag benoemt. Zonder een geloofwaardig plan voor alle burgers – boeren incluis – komt de bestaanszekerheid niet alleen op de korte termijn, maar vooral op de lange termijn onder druk te staan.
Ambitie te laag
De Europese Commissie (EC) stelt een netto-reductiedoel van 90% minder broeikasgasuitstoot in 2040 voor. Dit is een aanscherping ten opzichte van bestaande wetgeving. Tot nu toe was er namelijk tussen de 55% reductie in 2030 en de netto nul in 2050 geen enkel doel gesteld. Om in 2040 90% reductie bereikt te hebben, moeten we sneller dan lineair netto emissies afbouwen tussen 2030 en 2050. Het is ook sneller dan we tot nu toe op weg zijn, want we lopen achter op het 55%-doel voor 2030, zoals blijkt uit de laatste voortgangsrapportage van de EC uit december (European Commision, 2023).
