Door toenemende economische activiteit neemt de vraag naar grondstoffen toe. Het put de aarde uit. Zelfs met optimistische aannames is de grondstoffenvraag niet tot een duurzaam niveau te beperken als de economie blijft groeien. Voor een duurzame toekomst moeten we nadenken over de vraag hoe we de welvaart kunnen behouden, of zelfs vergroten, zonder steeds meer economische activiteit. Goed leven met een lagere grondstoffenvraag kan door invoering van circulaire principes in de economie, aldus Hans Stegeman en Ernst Hobma. Het vraagt wel een grote transitie.
Tussen 2016 en 2021 (5 jaar) verbruikte de wereldeconomie bijna evenveel grondstoffen als in de hele twintigste eeuw (Circle Economy Foundation, 2024). Volgens het International Resource Panel zal de grondstoffenvraag in 2060 nog eens zo’n 60% hoger liggen dan in 2020 (United Nations Environment Programme, 2024). Hierbinnen zullen zeker mineralen en (zeldzame) metalen steeds meer nodig zijn, om onder andere de energietransitie mogelijk te maken (World Bank, 2017).
Deze duizelingwekkende cijfers zijn goed te begrijpen als je ze afzet tegen de reële economische groei. De material footprint, de totale hoeveelheid grondstoffen die gewonnen worden ten bate van consumptie, groeit op wereldniveau nagenoeg in tandem met reëel BBP. Op regionaal niveau, zeker in rijkere westerse landen, is er enigszins sprake van ontkoppeling (economische groei die harder stijgt dan de toename van het grondstoffengebruik), maar dat gaat nog niet snel genoeg (United Nations Environment Programme, 2024).
