De nieuwe begrotingsregels die Europa vanaf dit jaar aan de lidstaten wil opleggen, zijn in geen enkel opzicht een verbetering ten opzichte van de huidige regels. Europa schiet hiermee zichzelf alweer in de voet.
Met de nieuwe begrotingsregels die nu voorliggen, zullen landen met een hoge schuldgraad en dito tekort op zeer korte termijn gedwongen worden om over te gaan tot besparingen in de publieke uitgaven en investeringen. Europa dreigt daarmee zichzelf viermaal in de voet te schieten: lagere economische ontwikkeling, sociale afbraak, vertraagde groene transitie en minder competitiviteit op het wereldtoneel.
Dit roept heel wat vragen op. Waarom is er over zo’n fundamenteel onderwerp geen enkel democratisch politiek publiek debat? En hoe gaat de inspanning die van België gevraagd zal worden, verdeeld worden over de verschillende entiteiten?
Eerst terug naar 2009. De crisis in de financiële wereld sloeg over op de publieke financiën van heel wat lidstaten. Enkele landen, vooral in zuidelijk Europa, werden tot extreme besparingen gedwongen. Ze dragen nog steeds de economische en sociale sporen ervan mee. In plaats van de financiële wereld grondig aan te pakken en te reguleren, kwamen hoofdzakelijk de begrotingen van de lidstaten in het blikveld van de Europese wetgevers.
